‘‘සත්‍යං මාතා පිතා ඥානං
ධර්මෝ භූතා දයා සඛා
ශාන්තිඃ පත්නී ක්‍ෂමා පුත‍්‍රඃ
ෂඬේතේ මම බාන්ධවාඃ’’
(මව සත්‍යයයි. පියා ඥානයයි. දැහැමි බව සහෝදරයායි. දයාව මිතුරායි. ශාන්තිය භාර්යාවයි. ඉවසීම පුත‍්‍රයායි.
මේ මාගේ හැබෑ නෑයෝය.)
අපට නෑදෑයෝ ඉන්නවා. ඒත් ඒ හැම නෑදෑයෙක් ම ඇත්ත ම නෑදෑයෙක්ද කියලා දැනගන්න එක වටිනවා නේද? සමහරු නම් කියන්නේ ඕනම දේකට නෑ කියන කෙනා නෑයා කියලා. බුදු හාමුදුරුවෝ නෑයා නිර්වචනය කලේ ඉතාම ගැඹුරු විදිහට.
‘‘විශ්වාසා පරමා ඥාති’’ යනු ඒ බුදු වදනයි. විශ්වාසය උතුම්ම නෑයයි යනු එහි තේරුමයි. සාමාන්‍යයෙන් අපි නෑකම් මනින්නේ ඇෙඟන් නැත්නම් ලේ පරම්රාවෙන්. ඒ කියන්නේ තාත්තා වෙන්නේ ඇෙඟන්. දුව පුතා වෙන්නෙත් ඇෙඟන්. සහෝදරකම් එන්නෙත් ඇෙඟන්. මෙකී ලේ සම්බන්ධකම නැතිනම් ශාරීරික පරම්පරාවට බුදු හාමුදුරුවෝ නෑදෑකම කියලා කිව්වේ නෑ. ඒක හුදෙක් කායික පරම්පරාවක් පමණයි. බුදු හාමුදුරුවෝ නෑදෑකම කිව්වේ විශ්වාසවන්ත කමටයි. ශාරීරික පරම්පරාවේ විශ්වාසවන්තයින් ඉන්න පුළුවන්. ඒත් එහෙමවත් හිතවත්කමක් නැති අය ඉන්න පුළුවන්. තමන්ට ලෙන්ගතු, දයාබර, ආදරය තියෙන ලේ පරම්පරාවට අයිති නැති අයත් නෑයෝ තමයි. ඇත්තට ම කියනවා නම් ඒ අය තමයි නෑයෝ. එහෙම නැතිව එක කුසේ ඉපදුන පලියට ම සියල්ලන් හිතවතුන් වෙනවාද?
සත්‍ය්‍ය තමයි අපේ අම්මා. තාත්තා ඥානයයි. ඥානවන්ත කමයි සත්‍ය තාවයයි. අම්මායි තාත්තයි වගේ වෙන්න පුළුවන් නම් මිනිහෙකුට කොයි තරම් වටිනවද?
නැණවත්කම පියකම තරම් වටින බව නේද ඉන් කියැවෙන්නේ. දැහැමි බවටයි සහෝදරකම කියන්නේ. නැතිනම් තමන්ට පෙර හෝ පසු මව් කුසේ උපන් පමණට නෙවෙයි සහෝදරකම කියන්නේ. මිතුරුකම කියන්නේ දයාවන්ත කමටයි, හිතෛෂීවන්ත කමටයි. නැතිනම් වාසියක් බලාගෙන ලඟින් ආශ‍්‍රය කරන එකට නෙමෙයි. භාර්යාව ශාන්ති. ඒ කියන්නේ භාර්යාවගේ නම ශාන්ති කියන එකට නෙවෙයි. ශාන්ති කියන්නේ ආශිර්වාදයයි. ඇඟට විතරක් බිරිය වෙන, ආශිර්වාද නොකරන කාන්තාව හැබෑ භාර්යාවක් නොවෙයි. ස්වාමි පුරුෂයෙක් වෙන්නෙත් ඇඟට නෙවෙයි. හැබෑ ස්වාමි පුරුෂයෙක් භාර්යාවට නුග සෙවණක් සේ සෙවණ සදනවා. මද පවනක් සේ සිසිල සදනවා. මෘදු කුසුමක් සේ සුවඳ පුදනවා. ඉවසීම දරුවෝ වගේ ඒ බව නම් අම්මලාට අප්පච්චිලාට හොඳට තේරෙනවා ඇති. හැබෑ නෑදෑකම හොයන් යන්ට මේ කරුණු ටික මිනුම් දඬු වෙයි.
පූජ්‍ය මහාචාර්ය ඉඳුරාගාරේ ධම්මරතන හිමි.
සංස්කෘත අධ්‍යයන අංශය,
කැළණිය විශ්ව විද්‍යාලය
(උපුටා ගැනීම මාර්තු කලාපයෙන්)
No comments:
Post a Comment