කාව්‍යශාස්ත‍්‍රවිනෝදේන කාලෝ ගච්ඡති ධීමතාම්
ව්‍යසනේන ච මූර්ඛානාම් නිද්‍රයා කලහේන වා
(ඥානවන්තයින්ගේ කාලය ගතවෙන්නේ නිර්මාණයෙන්, ශාස්ත‍්‍රීය කටයුත්තෙන් හා විනෝදාශ්වාදයෙන්.
හැබැයි අඥානයින්ගේ කාලය ගත වෙන්නේ විනාශයක් කිරීමෙන්, නිදා ගැනීමෙන් හා කලකෝලාහල කිරීමෙන්.)
කාලේ කියන්නේ අපි හිතාමතා ගත කරන දෙයක් නෙවෙයි. නිරායාශයෙන් ගතවෙන දෙයක්. සමහරුන්ට කාලේ මදි එක ප‍්‍රශ්නයක්. සමහරුන්ට කාලේ ගෙවන එක ප‍්‍රශ්නයක්. බුදුහාමුදුරුවෝ දේශනා කරලා තියෙනවා නිදිවරන්නාට? දිගයි කියලා. (දීඝා ජාගරතෝ රත්ති.) නින්ද නැති වෙලාවට? ගෙවන්න කොච්චර අමාරුද? ඒත් වැඩ ගොඩක් තියෙන වෙලාවට දවසකට පැය විසි හතරත් මදි. ඒත් ඉතිං අපට ඕන ඕන විදියට කාලේ වෙනස් වෙන්නේ නැහැනේ. ඒකනේ ඉතිං කාලේ තාලේ.
එක එක්කෙනා කාලේ ගත කරන විදිහ වෙනස්. මෙතනදි මේ කියන කරුණු ලෙඞ්ඩුන්ටයි අසරණයින්ටයි අදාල නෑ. එත් අදාල වෙන්නේ කාට කාට ද කියලා බලමු.
ධීමන්තයෝ (ඒ කියන්නේ රටට, ජාතියට වැඩක් කරන මිනිස්සු) කාලේ ගත කරන්නේ එක්කෝ මොනවාහරි නිර්මාණය කර කර. සමහර විට බඩුවක් මුට්ටුවක් හද හදා, සමහර විට නිෂ්පාදනයක් කරමින්, සමහර විට නව නිපැයුමක් කරමින්, සමහර විට නිෂ්පාදනයක් දියුණු කරමින්. ඒ කොයිකෙන් වුණත් රටට නරකක් නෙවෙයි වෙන්නේ. එහෙමත් නැතිනම් ධීමන්තයෝ කාලය ගත කරන්නේ ශාස්ත‍්‍රීය කටයුත්තක් කරමින්. පොතක පතක වැඩක් කරමින්. ඒකත් වටිනා ව්‍යායාමයක්. එහෙමත් නැතිනම් ධීමන්තයන්ගේ කාලේ ගතවෙන්නේ යහපත් විනෝදයෙන්. කිසියම් රසාශ්වාදයක් ලබමින්. මේ යහපත් ව කාලය ගත කරන විධි කිහිපයක් පමණයි.
දැන් බලමු නිෂ්ප‍්‍රයෝජන ව කාලේ ගතවන විධි ගැන. අඥානයින්ගේ කාලේ ගතවන විධි ගැන. අඥානයිනගේ කාලේ ගත වෙන්නේ ව්‍යසන, නිද්‍රා, කලහ යන ක‍්‍රම තුනෙන්. විනාශයක් කරමින්, එහෙමත් නැතිනම් නිදාගනිමින්, එහෙමත් නැතිනම් කලකෝලාහල අඩ දබර කරමින්. මේ තුනෙන්ම රටටවත් සමාජයටවත් ඒක කරන අයටවත් හොඳක් වෙන්නේ නැ. වෙන තරමක් වෙන්නේ නරක ම තමා.
පූජ්‍ය මහාචාර්ය ඉඳුරාගාරේ ධම්මරතන හිමි.
සංස්කෘත අධ්‍යයන අංශය,
කැළණිය විශ්ව විද්‍යාලය
(උපුටා ගැනීම අප්‍රේල් කලාපයෙන්)
No comments:
Post a Comment