‘‘න ගණස්‍යාග‍්‍රතෝ ගච්ඡෙත්
සිද්ධේ කාර්යේ සමං ඵලම්
යදි කාර්ය විපත්තිඃ ස්‍යාත්
මුඛරස්තත‍්‍ර හන්‍යතේ’’
(නායකත්වය ගෙන ඉදිරියෙන් යෑම අවදානම් සහිතය. සාර්ථක වුවහොත් එය කණ්ඩායමේ ජයග‍්‍රහණයකි. අසාර්ථක වුවහොත් එය නායකයාගේ වරදකි.)
නායකත්වය ගැන කෙරෙන පොරබැදීම් අප හැමෝටම හොඳට හුරුයි. නායකත්ව ඡන්ද, නිලවරණ හා ඒවා සමඟ ඇතිවන ගැටුම් මරාගැනීම් අපට හොඳට අහලා හුරුයි. එහෙම වෙන්නේ නායකත්වයේ නියම ස්වභාවය නොදන්න හින්දයි. හුඟක් දෙනා නායකත්වයට පත් වෙන්න කැමති වෙන්නේ ඒක ආභරණයක් කියලා හිතලා. මං තමා නායකයා, මං තමා ලොක්කා කියලා වැජඹෙන්න තියෙන ආසාවටයි, මෙහෙම පොරකන්නේ, හැබැයි නායකත්වය කියන්නේ එහෙම වැජඹෙන එකක් විතරක් නෙමෙයි. ඒක දැවැන්ත වගකීමක්. ක‍්‍රීඩා කණ්ඩායමක නායකයා ඒ කණ්ඩායම දිනවන්න ඕන. හමුදාවේ නායකයා සතුරා පරදවන්න ඕන. ආයතනයක නායකයා ආයතනය දියුණු කරන්න ඕන. ජන නායකයා ඒ ප‍්‍රජාව හා ප‍්‍රදේශය සංවර්ධනය කරන්න ඕන. ඒක එයාගේ යුතුකම නෙවෙයි, වගකීම. ඒ වගකීම නිසියාකාරව ඉටු නොකර නායකයා තමා සතු වරප‍්‍රසාද භුක්ති විඳීම පමණක් සුදුසු නෑ.
නායකත්වයේ අවදානම මේකයි. යම් විදිහකින් නායකයා ගන්නා නිවැරදි තීන්දුව නිසා ජයග‍්‍රහණයක් හෝ සාර්ථකත්වයක් හෝ ලැබුනොත් ඒක නායකයාගේ ජයග‍්‍රහණයක් හැටියට සැලකෙන්නේ නෑ. කවුරුත් කියන්නේ කණ්ඩායමේ ජයග‍්‍රහණයක් කියලා. හැබැයි කණ්ඩායමට එකතු වෙලා කළ කාර්යය වැරදුනොත් හෝ පැරදුනොත් හෝ අසාර්ථක වුවහොත් ඒක කණ්ඩායමේ වැරැද්දට වඩා නායකයාගේ වැරැද්ද කියලා තමයි කවුරුත් කියන්නේ. ඒක නිසා නායකත්වය කියන්නේ දිනුවාම සාමූහික කීර්තියයි පැරදුනාම තනියම අපකීර්තියයි භුක්ති විඳින්න වෙන දෙයක්.
නායකයා (Leader) සහ ලොක්කා (Boss) කියන්නේ එක් කෙනකුට නොවෙයි, දෙන්නෙකුට. ලොක්කා බලය පෙන්නනවා. බලය බලයෙන් ලබාගන්නවා. අන් අය යටත් කර ගන්නවා. අන් අය බියගන්නවා. ඒක නිසා ලොක්කට කවුරුත් බයයි. නායකයාට නායකත්වය ලැබෙනවා. ඔහු හැමෝටම ආදරෙයි හැමෝටම සලකනවා. ඒක නිසා හැමෝම ඔහුට කැමතියි. ඒක නිසා නායකත්වය කියන්නේ ගන්න එකත් නෙවේ, ලැබෙන එකක්.
පූජ්‍ය මහාචාර්ය ඉඳුරාගාරේ ධම්මරතන හිමි.
සංස්කෘත අධ්‍යයන අංශය,
කැළණිය විශ්ව විද්‍යාලය
(උපුටා ගැනීම ජනවාරි කලාපයෙන්)
No comments:
Post a Comment